XXI ROZDZIAŁ

-Gdzie jesteś?!-wrzasnął do słuchawki Louis.

-No idę no!

-A ja czekam!

-To czekaj! Już idę! Oo, czekaj..

-Co?

-Jestem już obok, widzę dużo samochodów, a nie sory, to autostrada jakaś.

-Co ty pierdzielisz Sam?

-No nie wiem!

-Powiedz mi dokładnie gdzie jesteś.

-Ochh, dobra.. Jestem już, ałłł!

-CO?!

-Myślałam, że drzwi są otwarte, a to szyba była!

-Hhahahahaha, żyjesz?

-No tak. Proszę pana, czyste te szyby, nie?

-Do kogo gadasz?

-Do ochroniarza.. JEEEJ

-Co?

-Ale wielkie te centrum..

-No, a teraz gadaj gdzie stoisz?

-Przy drzwiach z bardzo czystą szybą, moja głowa!

-A dokładniej?

-No drzwi, bardzo czyste i takie ładne.

-Więc mam iść pod czyste drzwi? Jeszcze coś?

-Wiem! Na górze jest napis „Wejście”

-Nad każdymi drzwiami jest taki napis..

-No fakt! Ale ten jest zielony! A nie, sory, to żółty chyba..

-Jesteś na samym dole?

-To tutaj są piętra?

-Nie widzisz schodów?

-No tam coś jest! A nie! To schody! Widzę!

-Dobra Sam! Stój tam i się nie ruszaj! Ja cię znajdę!

-Nie mów do mnie jak do małego dziecka..

-Jak mam nie mówić jak nim jesteś?

-To ja sobie dupnę!

-Niee! Stój!

-Nogi mnie bolą!

-To cię poniosę potem, ale teraz stój..

-Okej, więc szukaj Romeo.

-Już idę Julio!

Rozłączyłam się i stałam jak jakaś głupia..

-Co tam u pana słychać? –powiedziałam do ochroniarza.

-A dobrze, dobrze, a co u pani?

-Gdzie moja kultura, jestem Sam!

-A ja tak jak widać na plakietce.

-Witaj Panie Bob! Fajnie jest tak tutaj stać? Nie nudzi się panu?

-Bardzo często tak, więc dziękuję, że ze mną rozmawiasz!

-A proszę bardzo! Lubię rozmawiać z ludźmi.

-Widać.. Tak poza tym czasem wskażę drogę ludziom, porozmawiam ze starszymi.

-A widziałeś już tutaj Bob jakieś sławne osoby?

-No jasne, że tak! I to ile!

-Na przykład?

-No Roberta Pattinsona, Daniela Radcliffe, Hugh Granta, Toma Cruise, hmm..

-Nudna praca?! A dużo autografów ma pan?

-No trochę mam.

-Długo pan tu już pracuję?

-No..

W tym momencie przyszedł Louis, to znaczy jakiś zamaskowany ktoś, ale rozpoznałam go.

-Hej Sam! Znalazłem cię, się nachodziłem..

-No hej!

-A ty co wyrabiasz? Podrywasz ochraniarza? –spytał i zaczął się śmiać.

-Tak, umawiam się z nim na randkę!

Bob dziwnie się na mnie spojrzał.

-Ja żartuję! Proszę pana, spokojnie. Więc odpowie mi pan?

-No już od jakiś 2 lat.

-Ojej, to dużo!

-Dobra Sam, bo jak ty zaczniesz gadać to ciężko ci skończyć!-zaczął ciągnąć mnie Lou.

-Potwierdzam!-uśmiechnął się ochroniarz.

-Więc dziękuję za tą pogawędkę! A teraz już idę.. Do widzenia!

-Do widzenia Sam! Tylko o szybę nie uderz! –Bob puścił mi oczko.

-Postaram się! –odeszliśmy.

-Czy ty wszystkich musisz zagadywać?!

-A no wiesz.. Bo tak stał sam to pomyślałam, że zagadam!

-Nasza wariatka! –poczochrał mi włosy.

-Czemu ciągle macasz mi te włosy?!

-Bo są takie miękkie!

-Taa.. Tak w ogóle, to co robimy?

-Jak to co? No zakupy!

-Ale gdzie najpierw?

-Chodź do mojego ulubionego sklepu!

-To mamy tutaj sklep w paski?

-Ha, ha, ha! Bardzo śmieszne! Chociaż.. Mają.

-Wiedziałam.. No to prowadź!

Musieliśmy wejść na ostatnie piętro, bo tamten wybrał sobie właśnie tam sklep, po kilku minutach znaleźliśmy się tam.

-No i co tutaj jest takiego ciekawego? –spytałam.

-JAK MOŻESZ?! Wszystko! –oburzył się Lou.

-Ale wiesz, bo to jest dla chłopaków, a ja jestem chyba dziewczyną.

-Fakt.. To pomóż mi coś wybrać, a potem pójdę z tobą.  

-Okej! Więc czego szukasz?

-Te rurki! Jejuuu! Kocham je! Musze je mieć! Ten t-shirt jezuu, do koszyka! A te buty! Jeszcze lepsze! O boże.. Spójrz się na ten sweter!

Louis zaczął biegać po sklepie jak jakiś debil i co chwilę piszczał jak zobaczył coś fajnego. Postanowiłam usiąść na fotelu, który znajdował się w tym właśnie sklepie i na niego poczekać, bo jak widać jest w jakimś transie. Minęło już ponad 45 minut..

-LOU! Porąbało cię?! Chodź już! Cały sklep debilu wykupisz!

-Poczekaj! A TE OKULARY, AAA!

-Taa, jak widać moje prośby są zbędne. –powiedziałam do siebie.

Zadzwonił do mnie telefon.

-Słucham?

-Hej kochanie.

-Hej Harry, dziękuję, że dzwonisz!

-Niech zgadnę, jesteście w ulubionym sklepie Louisa?

-Mhmm.. Siedzę już tu od ponad godziny, a tamten piszczy, coś takiego.. –zaczęłam piszczeć.

-Ałłć! Moje uszy! Nie przejmuj się, niedługo skończy..

-Miejmy nadzieję.. A ty co robisz?

-Jestem na siłowni, mam malutką przerwę.

-Hhaha, Hazza chce sobie poprawić formę! Popis przed dziewczyną?

-No, a co ty myślisz? Pokonałaś mnie! Zostałem poniżony!

-Oj tam.. JEEEST!

-Co?!

-Louis idzie do kasy! Bogu dzięki!

-A ja idę ćwiczyć kotku, pa! Do potem!

-Pa.

-Kocham cię. –powiedział.

-Ja ciebie też.

Harry rozłączył się, a do mnie podszedł Louis z jakimiś 10 torbami.

-No już! Szybko, nie?

Wybuchłam śmiechem.

-Tak, niecałe 5 minut normalnie.. Jesteś baba, wiesz?

-Wcale nie!

-Wcale tak!

-Ja po prostu no wiesz..

-Jesteś baba i się nie sprzeciwiaj!

-No dobra, czasem!

-No widzisz.. Mam przyjaciela 2 w 1.-uśmiechnęłam się.

-Wiem, że mnie kochasz!

-Musiałabym się zastanowić ty moja skromniutka babeczko. Dobra, a teraz prowadź do damskiego.

-Więc schodzimy..

-Zjeżdżamy, na ruchomych, daj mi jakieś torby.

-Trzymaj! –dał mi wszystkie.

-No wiesz co?! Jak możesz!

-Hahha, żartowałem..

-Na połowę, ile tutaj ich jest?

-12!

-To po 6.

Podzieliliśmy się i zaczęliśmy zjeżdżać na niższe piętro.

Kiedy byliśmy już na parterze przypomniało mi się co Lou powiedział.

-Eeej!

-Co?

-Pamiętasz co obiecywałeś?

-Nie..

-Że mnie weźmiesz na barana!

-Kiedy?

-Przez telefon! Bo nie pozwoliłeś mi usiąść.

-Sami, zlituj się! Jestem padnięty..

-Na kolana, wsiądę na ciebie!

-No weeź..

-Mi się nie odmawia.-uśmiechnęłam się szyderczo.

Louis odpuścił i wziął mnie na barana. Szliśmy tak sobie kilka minut, a ludzie na nas patrzyli, jak na hmm.. debili? Ale spoko! Jeszcze nikogo tutaj nie znam, wiec mogę odwalać, a Lou jest zamaskowany.

-Dobra, może być te sklep, ładne ubrania!

-WRESZCIE! –odetchnął Louis.

-jestem aż taka ciężka?

-Nie, tylko po prostu nie mam formy..

-Aha, okej! Dobra, to chodź!

Weszliśmy do sklepu.

-Pomóc ci w wyborze?

-Ty na prawo, ja na lewo, spotykamy się tutaj za pół godziny. Tylko wybierz jakieś ładne!

-Okej! –poszliśmy.

Było tutaj tyle świetnych ubrań! A najlepsze jest to, że mogłam sobie na je pozwolić, ponieważ tata dał mi trochę kasy. Włożyłam do koszyka kilka par butów, 2 sukienki, jakieś 20 bluzek, 4 pary spodni, kurtki, szaliki, bransoletki, naszyjniki..

-Co masz? –spytałam.

-No to co widzisz!

-Louis.. Tutaj jest wszystko w kropki, wiesz?

-No tak, bo ja mam paski to ty kropki!

-Hhahahah, dupa, a nie kropki! Odłóż to!

-A ty co masz?

-No to co widać!

-Ile ubrań.. Będziesz wszystko mierzyć?

-No, a co ty myślisz! Chodź!

Doszliśmy do przymierzalni. 

-Ale, że mam z tobą tam wejść?

-Taa, marzenie!

-Ta strefa jest tylko przeznaczona dla Hazzy? -Puścił mi oczko.

-A żebyś wiedział, że tak! A teraz tutaj czekaj! A ja będę ci się pokazywać.

-Znowu stoję.

-Nie widzisz obok kanapy?

-Kanapa! Jea!

Zaczęłam przymierzać ubrania i co chwilę pokazywałam się Lou.

-Ta bluzka?

-Nie..

-Te spodnie?

-Tak!

-Ta bluzka i ten naszyjnik?

-Tak!

-Ta bluza?

-Tak!

Po jakieś 40 minutowej przymiarce ubrań poszliśmy do kasy. Wzięłam połowę mojego zasobu, bo chciałam zostawić sobie kasę w razie gdybym zobaczyła coś lepszego.

-To gdzie teraz? –spytał Louis opakowany torbami.

-No nie wiem, może tu?

-Ooochh! Masz jeszcze siłę?

-No jasne! Dawaj!

Moje zakupy trwały jeszcze jakieś 2 godziny.. Byłoby dłużej, lecz skończyła mi się kasa, a głupio było mi pożyczać od Louisa.

-Dobra Sam, nie wiem jak ty, ale ja muszę usiąść!

-Tutaj jest jakaś lodziarnia i stoliki, zostaw torby i chodź coś zamówić.

-Już idę. –Louis zostawił ubrania.

Znaleźliśmy się przy kasie, kiedy dostałam już 3-gałkowego loda kogoś zobaczyłam.

-Lou. –trąciłam jego ramię.

-No?

-Spójrz się, Zayn tam stoi.

-No widzę.

-Flirtuję z fankami, miło!

W tej chwili Zayn skierował na nas wzrok i spojrzał dziwnym wzrokiem, następnie szyderczo się uśmiechnął i krzyknął.

-DZIEWCZYNY ZOBACZCIE! LOUIS TOMLINSON TAM STOI! –wskazał na niego palcem.

Tłum dziewczyn zaczął biec w kierunku Lou.

-Uciekaj! Potem się spotkamy! –powiedziałam szybko.

-Okej!

Zaczął biec, a fani za nim.. Wkurzona podeszłam do Zayna.

-Pojebało cię?! Masz coś jeszcze w tej głowie?! –krzyknęłam.

-Na pewno więcej od ciebie.

-Jak mogłeś zrobić coś takiego swojemu przyjacielowi?

-Był w końcu z osobą, której nie lubię.

- Możesz myśleć o mnie co chcesz, obgadywać i przezywać, ale odpierdol się od moich przyjaciół, rozumiesz?!

-Ha ha ha.-sarkastycznie się zaśmiał.-I co? Mam się ciebie bać ty dzieciaku?

-Nie jestem taka grzeczna na jaką wyglądam.

-To co? Uciekać w popłochu?

-Ty świnio. –powiedziałam i spojrzałam się na niego.

Wtedy mulat złapał mnie mocno za ramiona i ścisnął je.

-Zayn! Puść mnie! –zaczęłam krzyczeć.

-Boli co?

-Aałł! Puszczaj!

Wtedy chłopak przysunął mnie do siebie i spojrzał w oczy.

-Jesteś dla mnie nikim, rozumiesz?! –puścił.

- Bo się przejęłam.. Myślisz, że co? Że jak masz kasę to możesz wszystko?

-Tak, dokładnie. Zapamiętaj sobie, że zawsze będę lepszym od ciebie. –zaczął odchodzić.

-Poczekaj! Jeszcze coś!

Zayn zatrzymał się, a ja do niego podeszłam.

-Czego? –burknął.

-Tego. –moje 3 gałki lodów wylądowały na jego twarzy.-Teraz jesteśmy kwita.-uśmiechnęłam się i odeszłam.

Szczerze? Genialnie było przywalić Zaynowi trzema gałkami w twarz.. czujesz taką satysfakcję, że coś zrobiłaś.. Ten chłopak mnie już nie obchodzi i naprawdę nie interesuję mnie to dlaczego jest taki wredny i zarozumiały. Kiedyś trzeba zacząć być zadziorną, no nie? Czyżbym zaczynała być niegrzeczna.. Się zobaczy.

-Sam. –zabuczał jakiś głos za moimi plecami.

-KURWA! CO TO?! –wystraszyłam się.-AAA! OBCY! –zaczęłam się drzeć.

-Głupku, to tylko ja! Lou. –szepnął mi do ucha.

-A nie! Sytuacja opanowana! –powiedziałam do ludzi gapiących się na mnie.-Jejuuu, Louis, żyjesz kochany?

-Tak, ale jestem totalnie padnięty.

-Wiesz co Lou, chodź do domku.. Zrobię ci kakao. –pogłaskałam go po ramieniu.

-A ty co taka opiekuńcza się zrobiłaś? –spojrzał się na mnie.

-Bo ten popierdolony debil myśli, że może wszystko.. Że może nasyłać jakieś kurwa fanki na swojego przyjaciela i do tego cieszyć tą mordę. Mam go już serdecznie dosyć.

-Ech, to nie jego wina…

-Lou! Przestań go bronić! Bo sam wiesz, że mam rację.. Zachowuję się jak jakiś już nie powiem kto.

-Nie gadajmy o tym. Chce kakao..

-Ale mi ciebie szkoda, mogę cię przytulić przyjacielu?

-Tego pragnę.

Przytuliliśmy się.

-Jak wrócimy to dzwonisz po Eleanor i będziecie się tulić do woli, okej?

-Okej, ale najpierw kakao. –uśmiechnął się.

-No chodź do domku!

Kiedy znaleźliśmy się już w mieszkaniu Larrego zastałam na kanapie Nialla, Liama, Danielle i nie kogo innego jak Zayna. Spojrzałam się na niego z tak wielką wrogością, a on odwzajemnił wzrok.

-Ojej, a gdzie te trzy smaki na twojej twarzy? –spytałam sarkastycznie.

-Pozbyły się ich moje kochane fanki.

-Już wolałabym aby zlizał je pies, bardziej by pasowało. –uśmiechnęłam się złośliwie i poszłam.

-No idź do swojego Haroldzika. –usłyszałam krzyki Zayna.

-Oj pójdę, pójdę.. Przynajmniej mam do kogo. –odkrzyknęłam.

Reszty już nie słyszałam, ponieważ znalazłam się sama w pokoju z Hazzą.

-No hej kotku! –powiedziałam.

-Sami! Stęskniłem się! No chodź tu do mnie.

Usiadłam na łóżku przy loczku. Chłopak zaczął mnie całować. Po chwili byłam już w pozycji leżącej, jednak nie trwało to długo, bo ktoś wszedł do pokoju.

-Ojej! Przepraszam, pomyliłem pomieszczenia.. –powiedział Zayn. –Przeszkodziłem? –złośliwie się do mnie uśmiechnął.

Wzięłam poduszkę znajdującą się nieopodal mnie, wstałam i walnęłam go prosto w środek jego włosów.

-Ojej, przepraszam.. Zepsułam ci tą wysprejowaną szopę?

Następnie popchnęłam go do tyłu i zamknęłam drzwi na kluczyk.

-Czy ja o czymś nie wiem? –spytał Hazza.

-Ach, no wiesz.. Ukazała się we mnie zła dziewczynka. –uśmiechnęłam się.-To co my robiliśmy?

-Właśnie taką cię lubię. –znowu zaczął mnie całować.

Po godzinie spędzonej w pokoju Hazzy i niezwykłych wspomnieniach po jego soczystych wargach zeszliśmy na dół. Była tam cała nasza paczka, taka jaką wcześniej zastałam.

-Lou, już idę zrobić ci kakao. –pomacałam go po włosach.

-Ojej, więc czekam!

Kiedy wsypywałam malutkie cząsteczki czekoladowego przysmaku do kubka do kuchni wszedł Zayn. Wlał sobie soku i usiadł na krześle przy wyspie kuchennej.

-Co wy tam robiliście z Harrym? –spytał podejrzliwie.

-To już nie twoja sprawa.. –odpowiedziałam olewając go.

-To co,  teraz będziemy sobie dokuczać? Mi pasuję, bo…

Zignorowałam go i udałam się do salonu z wielkim kubasem kakao w ręku.

-Proszę Lou! –uśmiechnęłam się do niego.

Usiadłam przy Hazzie, który potem wziął mnie na kolana.

-Która godzina? –spytałam.

-Eeem, dochodzi 14. –odpowiedziała Danielle.

-DANIELLE! HEJ! –krzyknęłam.

-No hej Sami!

-Chodź! –pociągnęłam ją za rękę.

-Ale gdzie? Aaaa!

Znalazłyśmy się z dala od chłopców.

-Co się dzieję?

-Danielle! Mam prośbę!

-Dawaj!

-Słuchaj.. Bo ja dzisiaj muszę przyprowadzić przyjaciółkę na noc i czy ty się.. To znaczy jak chcesz, pewnie gdzieś idziesz czy coś.

-Ojej, to ma być zaproszenie?

-Na początku to było wymuszenie, ale spoko! Tak, zapraszam cię! –wyszczerzyłam się.

-No jasne, że przyjdę.. To Liam zawiezie nas do mojego mieszkania, wezmę potrzebne rzeczy i pojedziemy do ciebie, okej?

-Mi pasuję!

Wpadłyśmy do salonu.

-LIAM! –krzyknęłyśmy.

-Mam się bać?! –spytał wystraszony.

-Nie kochanie! Tylko mamy prośbę.. –zaczęła Danielle.

-..Możesz nas zawieźć do Danielle? –dokończyłam.

-Po co?

-Bo chce aby twoja dziewczyna dzisiaj u mnie nocowała, a do tego potrzeba piżamy, szczoteczki do zębów, ech, myjesz zęby, no nie? –powiedziałam na jednym oddechu.

-Tak Sami, myję.. Wolniej, wolniej! –Danielle poklepała mnie po plecach.

-No okej, to jedźmy!

Danielle i Liam poszli się ubierać, a ja podeszłam do Hazzy i dałam namiętnego buziaka.

-Bleee.. –stęknął Zayn. 

-Chyba ty. –odpowiedziałam odchodząc.

Jeszcze po drodze przytuliłam Lou i Nialla oraz złośliwie potrzepałam włosy mulatowi.

-Gotowi? Poczekajcie, ja tylko ubiorę się..

-Wziąć te twoje torby z zakupami? –spytał Liam.

-Jak dasz radę. –odpowiedziałam żartobliwie.

Po 5 minutach byliśmy już w samochodzie, a po 25 u Danielle.

-Dobra, ja za chwilę przyjdę, chyba, że chcesz iść ze mną Sami.

-Nie, idź sama, my tu poczekamy.

Zostałam sama w Liamem.

-Sami, o co chodzi z Zaynem?

-A długa historia.. Po prostu wkurzył mnie i nie mam zamiaru być miła dla tego człowieka.

-Dobra, nie wchodzę w szczegóły, bo jak ty się rozgadasz…

-No, a jak! A wy co dzisiaj porabialiście?

-Dzisiaj leniuchowaliśmy, wiesz.. Fajnie jest mieć kilka dni wolnego, bez koncertów, pełny luzik.

-A niedługo trasa.. Przeraża cię to?

-No oczywiście, że tak. Co prawda kocham fanów, ale nie wytrzymam bez Danielle, mojej rodziny i bez ciebie oczywiście!

-Ooo, to miłe! Spokojnie, zajmę się Danielle. –uśmiechnęłam się.

-A ja Harrym. –odwzajemnił wyszczerz.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę, że was wszystkich spotkałam..

-A ja? Co chwilę nas rozśmieszasz, uszczęśliwiasz Hazzę, przyjaźnisz się z Danielle no i jesteś przede wszystkim szczera.

-Jestem! –do samochodu wsiadła brunetka.

-No to jedziemy.. –Liam włączył samochód.

-Wiesz gdzie mieszkam? –spytałam Liama.

-Tak.

-Skąd?

-Sami, spędzam z Harrym kilka godzin.. I prawie te wszystkie minuty są poświęcone tobie.

-Potwierdzam. –wtrąciła się Danielle.

-Jaki on jest słodki! Dobra, ufam ci, jedź!

Kiedy znaleźliśmy się już pod domem Liam pożegnał się ze swoją dziewczyną i weszłyśmy obie do środka.

-Siema wszystkim tu zebranym!

-Hej Sam! –usłyszałam głos ojca i Bogdana.

-Dzień Dobry. –krzyknęła Danielle.

W tym momencie podszedł do nas mój dawca plemników.

-Ojej, nie wiedziałam, że przyprowadzisz koleżankę..

-Wczoraj mówi „przyprowadź koleżankę”, dzisiaj jest zdziwiony.. Ogarnij się.

-No fakt, mój błąd.. A więc cześć, jestem ojcem Sam, zapewniam cię, że nie aż tak zwariowanym. –powiedział.

-Hhah, Sami nikt nie przebiję. Ja jestem Danielle.

-Dobrze, a może ten.. Coś zjecie! To co?

-Ja nie chce.. Mam słodycze w pokoju, a ty Danielle?

-Też nie, dziękuję bardzo.

-Okej, to my idziemy do mojego pokoju.. A właśnie! Idziesz dzisiaj?

-No tak, o szóstej.

-To świetnie! Dobra, chodź Danielle.

-Mhm.. –odparła dziewczyna.

Udałyśmy się do mojego pokoju.

-Ojej, ale masz śliczny widok..

-No tak, wieczorem jest jeszcze piękniejszy!

-Oj wiem, wiem..

-Wiesz, lubię tu czasem siadać i myśleć.

-Ech, ale chyba jesteś szczęśliwa, co? –spytała.

-Oj tak.. Nawet nie wyobrażasz sobie jak. Jeszcze kilka miesięcy marzyłam o tym aby poznać chłopaków, ich dziewczyny.. A teraz stoję obok jednej z nich i rozmawiam.. Życie daje nam różne niespodzianki.

-Oj daję.. Nigdy nie pomyślałabym, że będę z chłopakiem, który jest mega sławny.

-No co ty nie powiesz.. –zaczęłyśmy się śmiać. –A tak w ogóle, wiesz o trasie, co nie? –spytałam.

-Tak, wiem… Już od dawna.

-Jak się z tym czujesz?

-No oczywiście mi smutno, ale już przywykłam. A ty?

-Nawet nie wiesz jak jest mi okropnie.. Jestem z Hazzą od niedawna i w ogóle przyjaźnię się z chłopakami od niedawna, ale tak mi będzie ich brakować.. Z nimi mogłam poodwalać, pośmiać się, powygłupiać się.. A przez 4 miesiące tego nie będzie.

-Oj tam, Sami. Masz mnie kochana. –Danielle objęła mnie.

-Wiem, czemu ty musisz być dla mnie taka miła?

-No jak to czemu? Bo cię lubię!

-Ale ja czuję się winna.. Bo jakby to powiedzieć, zabieram przyjaciółkę Eleanor.

-Eleanor zmieniła się, to nie jest ta sama przyjaciółka co kiedyś.

-Co masz na myśli?

-Wpadła w nowe towarzystwo.. W złe towarzystwo. Ciągle imprezuję, pije.. Boję się o nią.

-O jejuu, szkoda mi jej.. A rozmawiałaś z nią?

-Tak, i powiedziała, że to jej sprawa i abym się nie wtrącała.

-To wszystko moja wina.

-Nie, nie twoja.. Zaczęła się z nimi trzymać jeszcze jak ciebie nie było no i stopniowo się zaprzyjaźniali.

-A co na to Lou?

-Wiesz jaki jest Louis.. On też jest imprezowiczem i wariatem, więc mu pasuję.

-Naprawdę nie wiem co powiedzieć..

-Najlepiej nic, jestem na nocce, tak? Tutaj nie ma smutków!

-hahhahh, okej ty optymistko. –wyszczerzyłam się.

-To co robimy?

-Wiem! A może pokażesz mi jakieś kroki taneczne?

-No jasne! Hip-hop, może być?

-Tak! Zawsze chciałam się go nauczyć..

Danielle zaczęła mnie uczyć, ale jakoś zbytnio tego nie umiałam i nie chciało mi się, więc po prostu wygłupiałyśmy się. Włączyłam muzykę i skakałyśmy w moim pokoju jak wariatki, a kiedy wyszedł tata biegałyśmy po całym domu.

-MAM POMYSŁ! –krzyknęłam.

-No gadaj!

-Zaprośmy chłopców..

-Kogo masz na myśli?

-No wszystkich! Niech Niall przyjdzie ze swoją dziewczyną, Henry!

-Ale twój tata..

-On przyjdzie nad ranem, wiec nie mam się czego obawiać.

-Więc spoko, dzwonimy! A ten.. Zayn?

-Okej, to ja do Henrego, Nialla, Liama, a ty do reszty! Z Zaynem jestem pokłócona.

-Spoko!

Kiedy skończyłyśmy gadać okazało się, że chłopacy ze swoimi dziewczynami zjawią się za jakieś 20 minut.

-Więc Eleanor też przyjdzie? –spytałam pełna nadziei.

-Nie, powiedziała, że jest na imprezie i, że nie może.

-No dobra.. To teraz czekamy.

-Masz jakieś jedzenie?

-Jedzenie! No tak!

Poszłyśmy do kuchni i przygotowałyśmy przekąski, kiedy skończyłyśmy usłyszałyśmy dzwonek do drzwi.

-ŚCIGAMY SIĘ! –krzyknęła Danielle.

Oczywiście po drodze zaczęłyśmy się przewalać i wyrabiać różne dziwne rzeczy, ale w końcu dotarłyśmy do drzwi i je otworzyłyśmy.

-NO CZEEEŚĆ! –krzyknęła cała nasz paczka.

-Heeej! Właźcie! –powiedziałyśmy.

Zaczęła się zabawa.. I to jaka! Chyba pierwszy raz byłam na takiej imprezie.. Muzyka na fula, zabawa, tańczenie, odwalanie i śmiechy! A to wszystko w gronie moich pozytywnie popierdolonych przyjaciół.. Gadałam wreszcie z dziewczyną Nialla! I jest zajebista pod każdym względem.. Zabawna i urocza.. Wreszcie zobaczyłam Henrego, który pogadał z Danielle i widać, dogadują się.. Wreszcie czułam się taka wolna i swobodna pośród ich wszystkich.. Mogłam zrobić co mi się żywnie podoba i nikt nie patrzył się na mnie jak na dziwną osobę.. Oni naprawdę odmienili mnie nie do poznania. WRESZCIE CIESZĘ SIĘ Z ŻYCIA!  

Ale niestety to długo nie potrwało, bo ten tego.. eem.. Przyjechała policja? Chyba sąsiedzi wezwali. Gdybyście zobaczyli mój wzrok kiedy zobaczyłam ich w drzwiach.

-Eeem, dobry wieczór proszę państwa! Może coś do picia? –powiedziałam zszokowana.

Popatrzyli na mnie z miną typu „WTF?!”, a ja spanikowałam i zamknęłam im drzwi przed nosem z krótkim zdaniem „Chwila”. Wbiegłam szybko do salonu.

-LUDZIE! POLICJA! JEZUUU! AAAA! WYŁĄCZAĆ MYZYKĘ! CHOWAĆ BUTELKI! KURWA! –zaczęłam latać jak debilka i się drzeć.

Po 5 minutach zdałam sobie sprawę, że ci policjanci tam czekają.

-Harry! Wyjdź do tych policjantów, zapomniałam o nich! Lou, idź z Hazzą, wy coś wymyślicie!

Chłopcy poszli.

- FUCK! NIE! ONI BĘDĄ TAM WYMYŚLAĆ! LIAM! IDŹ DO NICH! TY JESTEŚ TATA… I MAMA! ALE MAMA TO NIE! LIAM IDŹ! –darłam się.

Wszyscy zaczęli się ze mnie śmiać. Po 15 minutach wpadło do pokoju naszych 3 muszkieterów.

-I CO?! PÓJDĘ DO WIĘZIENIA?! –zaczęłam wypytywać.

-Hahha, nie ty moja panikaro. –Hazza pocałował mnie.

-Jeju, a co?

-Tylko zwrócili nam uwagę, że za głośno i dodali, że ta dziewczyna w lokach jest niezłą wariatką i, że to wszystko słyszeli jak się darła.. Potem odjechali. –powiedział spokojnie Liam.

-Kurde! Mieli nie słyszeć!

-Hhahahhaha.. Jaka ty jesteś popierdolona Sam. –powiedział Louis śmiejąc się.

-Ja?! Popierdolona! Taa… Nie jestem, prawda?

-Jesteś! –odparli wszyscy razem.

-Nie, ale i tak was kocham! KUŹWA! JUŻ 5 NAD RANEM DOCHODZI!

W tym momencie usłyszałam głos wkładanego kluczyka do zamka w drzwiach.

-Mój ojciec.. Danielle! Weź wszystkich na górę! Schowaj do łazienki.. Okej? Szybko!

-Spoko! Chodźcie! –poszli na górę.

Ja zostałam sama w salonie i zaczęłam chować wszystkie butelki po alkoholu, którego oczywiście nie piłam, no może trochę.. kiedy wszystkie wywaliłam przez okno zobaczyłam ojca i Bogdana.

-Sam? –spytał ojciec.

-JA.. LUNATYKUJĘ! –zaczęłam udawać zombie.

-A tak na serio?

-Pić mi się zachciało! I sory za ten bałagan.. Nic się nie stało, no nie?

-Nie, jutro się posprząta. –odparł Bogdan.

-Spoko, to ja zmykam na górę, branoc!

Wpadłam do mojego pokoju, zastałam tam Danielle.

-Gdzie reszta?

-W łazience.

Weszłam do niej.

-Dobra, będziecie skakać! Macie spadochrony?

-Sam! Spadochrony, o 5 nad ranem, serio?! –spytał Henry.

-Więc nie macie.. Kurde! To musicie poczekać aż tam na dole zasną i wyjdziecie.

-No okej, miło tutaj!

-I takie fajne rzeczy tutaj są.. –Lou wziął do ręki mój stanik.

-Louis! Debilu, oddawaj go! –wyrwałam  mu.

Zamknęłam drzwi od mojego pokoju i pozwoliłam reszcie się po nim rozgościć i być cicho co nam nie wychodziło.. Po godzinnej jakże dziwnej rozmowie wyszłam zobaczyć czy tamci śpią.

-Teren czysty! Na dół! –szepnęłam do nich.

Wszyscy delikatnie zeszli po schodach, ale ja oczywiście się przewaliłam, złapał mnie na szczęście Harry.

-Dzięki kotku! –odparłam do niego po cichu.

-Też cię kocham. –uśmiechnął się.

Kiedy wyszli odetchnęłam z ulgą..

-Jeszcze coś! –powiedziałam.

-No?

-Wzięlibyście te butelki alkoholowe z ogródka? Bo jak zobaczą to po mnie.

-Spoko!

-Dzięki! To dobranoc! To znaczy dzień dobry! To znaczy ochh, nie wiem!

-Pa wariatko! –Hazza pocałował mnie.

-Pa! –zamknęłam drzwi i wróciłam do pokoju.

-Hahhaha! To było coś.. –powiedziała Danielle.

-Oj tak! –odparłam.-Ale teraz chyba spaciu, co? Jestem padnięta..

-Ja też.. To pójdę wziąć prysznic i przebrać, mogę pierwsza?

-Tak, jasne, wchodź!

Włączyłam sobie laptopa, zostawiłam tweet „Strange night” , poprzeglądałam stronki, przygotowałam piżamkę i jako druga wykąpałam się..

-Dobranoc. –powiedziałam kładąc się pod kołdrę.

-Dobranoc wariatko. –odparła zmęczona Danielle.

Obie padnięta jak jeszcze nigdy zasnęłyśmy.

Tak szczerze to następne 3,5 miesiąca minęły moją szkołą, bo dyrektorek wymyślił sobie, że będziemy chodzić 3 całe miesiące i połowę czwartego do szkoły aby wrzesień był wolny. Co prawda wszystkim to pasowało, lecz mi nie.. Równa się to mniejszą ilością czasu spędzoną z Hazzą i resztą mojej paczki, ale łazić musiałam.. Miałam multum nauki, jak jeszcze nigdy, więc całe tygodnie, weekendy wieczory i noce wkuwałam tak, że nawet prawie się z nimi nie widziałam.. Chłopcy mieli do tego koncerty i krótkie tygodniowe lub dwutygodniowe wyjazdy do innych krajów, Danielle różne castingi, treningi i tak dalej, a Henry szkołę jak ja… Wszyscy z nas mieli swoje sprawy, a o wspólnym spotkaniu bądź imprezie takiej jak wcześniej nie można było pomyśleć, bo cały czas cos komuś wypadało.. I tak te wszystkie godziny, minuty i sekundy przemieniły się w całe sześcio 24 godzinne doby do trasy chłopców…

____________________________________

Krótka notka? Chyba tak..
A więc wy moi drodzy i niezastąpieni czytelnicy, dodałam rozdział UWAGA, UWAGA!
W MNIEJ NIŻ TYDZIEŃ! I mi się on nie podoba, naprawdę mi się nie podoba.. Chyba przypadł mi do gustu tylko 1 rozdział, bo reszta to sypie się w dół jak nie wiem co. :/ 
Ale jestem z siebie dumna jak nigdy.. Z moim totalnym nieogarnięciem powinnam dodać za 2 tygodnie, ale chyba sie cieszycie, co? :) <to dla was>
Teraz wolne.. Znowu, więc postaram się napisać, chyba, że wyjadę, to już będzie.. Gorzej. 
Ale ja dam radę, spokojne te wasze łepetynki. <3 
A wiec..
Chce wam podziękować za WSZZZYYYTSKIE wejścia, bo naprawdę woow, one są dla mnie ważne! 
I za WSZYYYSTKIE komentarze, bo ten.. Też są dla mnie ważne, wiec proszę KOMENTUJCIE. :d
+dodawajcie do obserwowanych. :D
Wasza nieogarnięta i ogólnie dziwna autorka rozdziałów- Ola. :D 
LOVE U! ♥